PCB#4: Kelab Memanah Cinta Bersepuh Emas Pelsu

Pagi itu, Jamdol pergi ke padang sasar memanah yang terletak hanya 5 langkah daripada rumah emaknya.  Ini adalah disebabkan, pemilik padang memanah tersebut ialah sepupu kepada nenek menakan emak Jamdol. Tanah itu milik keluarga Jamdol. Diwariskan oleh moyang Jamdol kepada sepupu nenek menakannya yang berpenyakit lemah usus.

Lima tahun yang lalu, sewaktu tanah lapang di sebelah rumah emak Jamdol itu hendak dijadikan padang memanah, ramai penduduk kampung yang menghalang. Antara sebab mereka membantah ialah, i) tanah lapang itu sebenarnya lebih sesuai dijadikan padang ragut untuk ternakan ( kata Pak Maonin, pemilik sekawan kambing ganas); ii) tanah lapang itu betul-betul bersebelahan dengan surau kampung ( membimbangkan, kata Tok Siak ). Sebab –sebab yang lain, tak mampu pula dititipkan di sini(sebenarnya saya malas nak tulis).

Maka, berjalanlah Jamdol menuju ‘kaunter mengambil anak panah dan busur, sepuluh ringgit satu jam’ di padang memanah itu. Kaunter itu terletak di bucu kiri arah selatan padang tersebut. Ia hanyalah sebuah pondok yang kecil, seluas 15 X 20 kaki persegi. Sesampai di hadapan kaunter tersebut, Jamdol ditegur oleh pekerja kaunter.

“awal hari ni Jamdol? Dah buat womap?”

“eh! Ye ke awal kak Nap? Saya ingat saya yang paling lambat!”

“hmm…awal Jamdol! ahli pasukan kau yang lain pun tak datang lagi..dah womap?”

“hmm..nak womap la ni..”

“tak womap, akak tak bagi alat menanah kau!”

“apa kak? MENANAH?!”

Kak Jenap buat bodoh pada soalan Jamdol. Dia terus mengunyah jeruk kelubi sambil membaca majalah gossip “Majalah Selak-menyelak”.

Jamdol mula membuat lompat bintang apabila rakan pasukan kelab memanahnya mula hadir beramai-ramai. Adu si gatal, Mamot si becok, Dengkoi si latah dan Mariah si Labuh.Selesai membuat warm-up beramai-ramai ( kak Jenap juga turut serta!), kesemua ahli kelab memanah mengambil alatan masing-masing.

...........................................

Untuk membaca keseluruhan cerpen ini, sila muat turun “Aku Machio el Diablo” :

Himpunan cerpen tulisan Kurusawa yang memuatkan 10 buah cerpen.